ยิ่งใกล้ ยิ่งรู้สึก จริงไหม

ถ้าเป็นเรื่องของความรู้สึก ขอให้บอก เพราะเราคงอยากจะเล่าให้คุณฟังถึงสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกได้เรื่อย ๆ ได้ทั้งวัน และ ทุกเวลา  

ผมชอบที่จะใช้การสังเกตการณ์ ระหว่างการถ่ายภาพ ชื่นชมไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ข้างหน้า รู้สึกไปกับมัน และบันทึกช่วงเวลาดี ๆ นั้นเก็บไว้ เพราะผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าภาพที่ถ่ายด้วยความรู้สึก ภาพนั้นเปรียบเสมือนเครื่องย้อนเวลา ที่เมื่อเรากลับไปย้อนดูเมื่อไหร่ ก็สามารถที่หวนกลับไปรู้สึกความรู้สึกดี ๆ ของวัน ๆ นั้นได้เสมอ (ไม่มากก็น้อย)

ผมมองว่าความใกล้นี้เป็นเรื่องของการนำตัวของเราเองซึ่งเป็นผู้บันทึกเรื่องราว เข้าไปอยู่ในเรื่องราว อย่างไม่มีตัวตน (ฟังดูซับซ้อนดี)แต่เป็นคนที่ไม่มีตัวตน ที่เก็บทุกเม็ดทุกเรื่องราว จากมุมมองบุคคลที่ 3 

ความน่ากลัวที่สุด ที่น่าจะเป็นไปได้ และเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน คงเป็นเรื่องของการยอมจำนน การยอมสยบต่อความขี้เกรียด ความที่ว่าเราไม่กล้าพอ ความที่ว่าเราเองไม่กล้าเสี่ยง(อยากรักก็ต้องเสี่ยง เพราะเราไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน... เกี่ยวตรงไหนเนี่ย...)ความที่ว่าเรากลัว ความที่ว่าเราไม่มั่นใจ 

แน่นอน...​มันไม่มีหลอกภาพที่ดีที่สุด หรือภาพที่แย่ที่สุด เพราะมันจะไม่มีเลยถ้าไม่ได้บันทึกไว้...

อย่ารอสิครับ เข้าไปเลย เพราะว่าถ้าใกล้พอแล้ว เดี๋ยวคุณจะรู้เอง :D